Illustrator Frieke Verlé (29) en digital creative Sander van Bellegem (26) over De Tank, gezamenlijke rookpauzes en de sugardaddy’s van de kunst.  

Wanneer ik de twee bruggelingen vraag waar ze elkaar leerden kennen schatert Frieke meteen: ‘Is dit een datingprogramma of een interview?’ We barsten alledrie in lachen uit en de toon voor het gesprek is meteen gezet. Een luchtige babbel, maar daarom niet minder gemeend. “We lachen nu wel veel, maar De Tank betekent ook veel voor ons.”  

Wat bedoel je daarmee? 

Sander: “De Tank is voor mij een plaats waar ik kan werken, maar ook een soort ontmoetingsplaats voor gelijkgezinden.” 

Frieke: “Voor mij betekent De Tank veel omdat ik geloof dat Brugge dit ook keihard nodig heeft. Toen De Tank er niet was had ik een tijdje een atelier in de gebouwen van Het Entrepot. Het was een soort proefproject voor wat nu in De Tank gebeurt. Veel mensen gaan kunst studeren in Gent, Brussel of Leuven, maar wanneer je na je studies wil terugkeren naar Brugge zijn er niet zo veel opties. Eerst had ik een tijdje een atelier in het kadaster, maar toen daar geen plaats meer voor ons was, dacht ik om een garagebox te huren. Uiteindelijk kon ik gelukkig terecht bij Het Entrepot, maar dat was wel het bewijs hoe hard ateliers in Brugge nodig zijn.”

Wat was er gebeurd als De Tank er niet was geweest? 

Frieke: “Dan was ik hier niet.” 

Sander: “Ik geloof er echt in dat De Tank mensen in Brugge houdt.” 

Frieke: “Inderdaad. Toen ik afstudeerde kreeg ik twee ateliers in Gent aangeboden, maar ik dacht: ‘Nee, ik wil naar Brugge, want daar is het nog niet gebeurd.’” 

Hoor ik daar een soort drang naar verandering in Brugge? 

Frieke: “Absoluut.” 

Sander: “De Tank geeft Brugge ook de kans om de moderne cultuur hier te houden.”  

Frieke: “Ja, het is de bedoeling dat Brugge niet enkel een thuis is voor oude kunst en toeristen. Er wonen hier mensen die kunst maken. Kunst moet er dus ook zijn voor en door de bruggelingen. 

Sander: “We willen gewoon meer voor de mensen in en uit Brugge zelf, niet alles voor toerisme.” 

Wat is de impact van De Tank tot nu toen dan?  

Frieke: “Volgens mij is er nog geen grote impact. Alles staat nog in zijn kinderschoenen.” 

Sander: “Maar het kan wel verder evolueren.” 

Frieke: “Ja sowieso, die evolutie is nu al begonnen.” 

Sander: “De basis is inderdaad gelegd, nu nog het vervolg.” 

Frieke: “Af en toe merk ik wel iets van die basis. Wanneer ik nieuwe mensen leer kennen en zeg dat ik illustrator ben in De Tank, dan krijg ik af en toe al de vraag: ‘Is dat dat ding op De Burg?’ Dan denk ik: ‘Ja, goed, mensen beginnen ons te kennen.’  

Sander: “Volgens mij komt de impact van De Tank op de stad Brugge later. Ik ben er wel van overtuigd dat De Tank voor vele kunstenaars al een impact heeft gehad op persoonlijk vlak. Denk maar aan alle samenwerkingen en vriendschappen die hier ontstaan zijn. Als jonge artiest kan je jezelf ook echt meer ontdekken en meer uit jezelf halen dankzij De Tank.” 

Frieke: “Inderdaad. En het is ook gewoon aangenaam om te weten dat er nog andere mensen creatief bezig zijn. Het is fijn te beseffen dat je niet de enige bent. In De Tank komt heel dat wereldje samen.” 

Hoe zien jullie zelf de toekomst in De Tank? 

Frieke: “Als het hier gedaan is? Terug in mijn garagebox hé. (lacht) 

Sander: “Voor mij is het simpel. Ik hoop op hetzelfde zoals nu, maar dan op een andere locatie.” 

Frieke: “Dat hoop ik ook, want ik heb wel echt een atelier nodig. Ik zou nooit in mijn huis kunnen werken, ik zou constant afgeleid zijn, zo van: ‘Oh juist, snel nog even de was insteken.’ Als De Tank er niet meer zou zijn, zou ik ook het sociale aspect missen, zoals samen een sigaretje roken als je even pauze neemt. Of ja, dat is misschien raar om te zeggen, het is niet dat ik hier constant rook he. 

Sander: (lacht) “Jawel toch?” 

Frieke: (lacht) “Nee, dit atelier zorgt er ook voor dat ik gewoon kan werken, zonder te veel na te denken.” 

Sander: “Er komt inderdaad een soort grens tussen werk en privé. Dat heb ik wel nodig.” 

Welke zaken hebben jullie al verwezenlijkt dankzij De Tank? 

Sander: “Ik maakte wel al enkele dingen voor Het Entrepot.” 

Frieke: “Heb jij meegedaan aan Konvooi?” 

Sander: “Ja, dat is er één van. Naast professionele dingen heb ik ook al veel nieuwe vrienden leren kennen in De Tank.”   

Frieke: “Ja en je vindt ook een soort klankbord bij elkaar, waardoor je ideeën uitwisselt.” 

Sander: “En zo inspireer je elkaar dan…” 

Nu we het over inspiratie hebben, wat inspireert jullie? 

Sander: “Dat is heel ruim.” 

Frieke: “Extreem ruim. Ik ga ook vaak door verschillende fases, momenteel ben ik heel geïnspireerd door mensen en grappige verhalen.” 

Sander: “Ik vooral door absure dingen in de brede zin van het woord.” 

Frieke: “Zijn dat dan dingen die je grappig vindt? Ik moet altijd eerst iets raar of grappig vinden voor het inspireert.” 

Sander: “Dat kan, er zijn gewoon zo veel dingen die mij kunnen triggeren. 

Wat willen jullie graag nog bereiken op persoonlijk vlak? 

Sander: “Een job (lacht), maar ik weet niet of ik wel voor een baas kan werken met wat ik nu doe.” 

Frieke: “Dan is het misschien te uitvoerend.” 

Sander: “Ja, het leuke is nu dat ik veel vrijheid heb. Als ik voor iemand moet werken ga ik dat misschien verliezen. Misschien moet ik gewoon mijn eigen baas worden.” 

Frieke: “Dat is ook wel iets dat ik nastreef, zelfstandig zijn. Of gewoon een evenwicht vinden tussen mijn eigen werk en sociaal artistiek werk. Hoe dan ook, ik wil altijd eigen werk blijven maken, anders word ik gek.”  

Sander: “Hetzelfde.” 

Frieke: “Of ik wil een mecenas hebben.” 

Sander: “Een wat?” 

Frieke: Een mecenas. In de middeleeuwen en de renaissance had je rijke families die kunstenaars betaalden om kunst te kunnen maken. In ruil moest je dan heel af en toe iets maken voor hen. Snap je? 

Sander: (lacht) “Een soort sugardaddy.”  

Frieke: “Ja, de sugardaddy van de kunst! Dat is een beetje hetzelfde, maar dan anders.” 

Sander: “Dat lijkt me ook wel interessant.” 

Frieke: (lacht) “Dat is dus mijn doel als De Tank er niet meer is. Een mecenas zoeken.”